Kasım Sancısı

-susuşun rüzgarını dağıt
yaslan gecenin omzuna
yağmurlar kenti boğdu
bakışlarım sular altında-



karanlığı sağdı gecenin omzunda
sonsuz hüzne yol alan zaman.


anılar avucumda nar, soluğumla harlanan
yüzümde vedadan rehin damlalar
dağıtmıyor efkarı
sırtımı sıvazlayan rüzgar


unutulan kasaba ıssız
acımasızca yüzüne vuruyor
uzun soluklu sonbahar


hatıralar natürmort bir portre çiziyor
tuvali kararmış, şövalyesi kırık
sığınıyorum umarsızca mor bir coğrafyaya


dili zifiri mevsim bağışlanmayı diliyor
bilmiyor yarınların intihar susuşunu
ürperiyorum tenimi ısıran poyrazla
sularda yalpalıyor sol yanı kırık sandal
her dalga patlayışında sarsılıyor ruhum...


üç noktaya anlam yükleyen sezgi yanılmıyor
bir ünlem kalıyor ardında,sessiz harflerden oluşan
bir de kasım sancısı
yağmurlarla çoğalan!...