Kasımda Yüreği İade

Nasıl hayatında yokum dediysen
Ve nasıl o kasım akşamında dönüp gittiysen,
Şimdi her şeyini toparla bu güz sarısı yüreğimden.
Toparla ve al ki;
Bitsin umutla bekleyişler,
Bitsin bu kahreden düşlerde gezişler...
Hala temmuz sayıyorsam
Ve kendimi kasımdan uzak tutuyorsam,
Demek ki bitmiyor bendeki seni sevişler!

Zamanın ayrılık anından bakmayı bırak!
Sen önce sesini sil benden,
Yüzünü sil gözlerimden.
Toparla yollara düşen canımı,
Bir solukta öldür içimin sen yanını.
Yoksa ömrüme yayılacak ıslanan satırlar.
Kimliksiz bir suçlu olacağım kendime.
Beni ben nasıl bulacak?
Her köşe başında kendimden saklanan adımlarımla,
Sensizliği saymadan, senli sayıklamalarım kalacak...

Bırak kendini bana uzak tutmayı,
Sen önce sözcüklerini kaldır lügatlerimden.
Tut ki kanunlarımı hiçe saydım,
Tut ki yolsuzluklar ortasındayım,
Ya da bütün düzenlere başkaldırmaktayım,
Bir başınayım...
Şimdi en ihanet halinle ihbarım ol!
Yoksa kendime tehditlerim artacak!
İdam sehpalarım adınla yıkılacak!
Ya da
Ya da
Sevdam aklımdan kaçak yaşayacak!
Sen önce temmuzları kaldır takvimlerden,
Toparla yeniden sesinle dağılan saçlarımı.
Olmuyor demen düzeltmiyor sehpalarımı.
Sen benden cesur ol her zamanki gibi,
Bir solukta kapat yüzüne hasret gözlerimi,
Ya da her şeyini al, aşksız dünlerine gönder başı duman yüreğimi...