Kasım'ın Yorgunluğu Vurmuş
Kasım ayının yorgunluğu vurmuş üzerime
Hava hüzünleniyor
Bir kararıp
Bir aydınlanıyor
Yüreği sıkıyor
İster istemez
Hüzünlendiriyor.
Kuvvetli rüzgar esiyor
Önüne geleni uçuruyor
Bir an bir anı gözlemiyor
Saatler birbirini kovalıyor
Düşündürecek
Vakit bırakmıyor
Neye sarılsan
Yarım bırakıyor
Vakit çabuk geçiyor
İş yaptırmıyor.
Yapraklar
Canını kaybetmiş
Savruluyor etrafa
Çiçekler solgun açmış
Koku vermiyor
Kuşlar ağzında taşıdıkları çöplerle
Barınacakları yer arıyor
Ne zaman belli
Ne yol belli
İnsanlar şaşkın şaşkın bakıyor
Dünyanın bu haline.
Hayat pahalanmış alıp gidiyor
Bu günkü fiyat yarını gözetlemiyor
Gün değiştikçe
Zam üzerine zam geliyor
Neyine güvenirsin hayatın
Bu zamlı haline
Fakir fukara çare bulamaz hale gelmiş
Acı acı düşünmek ten başka çare kalmamış.
Neyine güvenirsin
Bu dünyanın
Neyine güvenip
Neyiyle mutlu olasın!..
Tebrikler hocam güne düşen şiirinizi tekrar okumaktan keyf aldım nice şiirlere inşallah Sonsuz saygılarımla
Günaşırı bir yalnızlıktır zaman, hele ki mevsim hazansa... Şiiri gönül dolusu kucaklıyorum hocam var olun.
Şiir yazmanın ,şiire gönül vermenin,şairliğin gül biçimi diyorum bu anlamdaki şiirlere
Hürmetle hocam ..
Kıymetli öğretmenin, şiire başladığımda romantik bir şiir diye düşünürken, devamında gerçekleri vurdu insanın yüzüme... Hayatın, zamanın ve daha vahimi insanların güncel vurdumduymazlığını haykırıyor, gelecek olan daha zorlu günlerin haberciğini yapıyor. Umut kaybedilmemeli asla ama gidişat hiç iyi değil. Çok gerçekçi ve ayaklarımızı yere bastıran şiir... Dilerim iyi günler yakındır. Sonsuz saygılarımla, esenlikler dilerim.
Dediğiniz gibi eskileri özler olduk gitgide zorlaşıyor ülkede yaşam hele ki kış kapıda fakir fukara depremzede hala çadırda ya da konteynırlarda nasıl mutlu olunur ki böyle bir ortamda Sevim hanım çok haklısınız sözlerinizde Sevgi ve saygılarımla