Kasr-ı Harabe

-değerli Kenan Çiftçi kardeşime-


bir gazeli avaredir sabahın rüzgarında
ağladıkça gözlerin, dökülüyor katre-i efsunun

siyah düşlerinde beyaz kelebekler uçuşurken
uyku sahilinde güvercinler uçurur hayallerin
kayıp bir davanın efkarında
siliyorsun uykularını gece defterinden

sağır bakışların kundağında
akkor bir hülya besteler hüzzamlı titreyişin
keman hüznüyle tebessüm eder yüreğin
bir kasr-ı harabeye dönüşen dünyaya karşı

çirkin gülüşlerin kapıları
kapanır seyrulmaşuka doğru akınca
kalabalık buzlar temposuyla
nargile dumanlarında buruşur hilkatin

gayretin yamaçlarında umudun tırmanır
çalıntı düşler terk edilmiş
gerçekler kayganlığında
adımlar sabit atılır
sessizlik ikliminde kalabalık mahşerlere doğru
ve canlanır gözlerinde
aşkın son satırları
söyleşir dudak ayarıyla şarkıların gülücükleri

eşref-i hayalden süngülerle yürür geleceğe
fethetmek ister kitap ordusunu
kapılarını kapatmış namahrem bakışlara
sıkılgan mefhumlardan
can alıcı mey-i hayata adamış cismini

durgunluğun arifesi de kapılır serkeşlerin dünyasına
Kabe taşları gezinir hücrelerinde
bir beld-i mukaddestir hislerin

harc-ı alem değil sendeki deruni şive
nakarat gereği depreşir dilinin tebeşiri lahza üstüne
lâtaayyün menba-ı ummandır yüreğin

elest bezminden gelen bir ney sesidir tebessümün
hakikat kenzinin anahtarıdır güftarın
rah-ı revandır sözlerin gerçekler iklimine