Kastamonu

kurak dağların ardında,
yeşile boğulmuş bir şehir vardı,
oksijenle bulanırdı suyun rengi,
ve hep bir ağızdan söylenirdi sözler,
mert, yürekli...

hepitopu otuz farklı ten,
farklı düş,
farklı titreyen bedendi,
hepsi ana kuzusu,
aslan parçası,
kül kedisi birer askerdi...

yemek katıktı,
yaşa hürmet dayılık lakaba düşünce,
diller ayrı,
şive şive kokan yalnız insan değil,
anadoluydu her köşesi,
bir koğuş türkiye sentezi...

ah...
birde şu deli yaşa,
yirmiye,yirmibire değen aşifte sevgili,
kiminde terkedilen,
kiminde erkekliğe laf ettirtmeden terkendi...

emir komuta sende dört duvar,
ölüme sıkan silah,
yeşil renkli,
mehmet'in namus,
vatan gömleği...

bozuk yolların sonunda,
bir çayla kıvrılan bir şehir vardı,
tatsız,tuzsuzdu simidin sıcacık hali,
ve hep bir ağızdan haykırılırdı,
askerin vatan yemini...

her şey vatan için...
her şey vatan için..