Kasvetin Ilçesi

Dönüyorum yorgun bir seyahatin kırılmış kanadından
Bitmemesi gerekiyordu böyle diye sızlarken anılar
Yağmur durmuştu ayak bastığım anda toprağına
Eli kulağında beklemekte bulutlar, hüznümün gözyaşı kanalları

Rengi soluk bir yer artık burası, soğuk ve ıssız
Hâlâ yeşil ölüler var yol kenarlarında
Takma neşeleri ve ümitleri kanserli insanlar
Ve tam merkezinde bu dünyanın, beni bu hale sokan sen..

Geride bırakıyorum sana, birkaç renkli anıları
Seneler sonra bakar da hatırlarsın belki yaşananları
Ağlar belki hislerin, yüzünde bir tebessüm ve ağzında acı tadı.