Katili Ile Uyanan Cesetken...
bir sabah ayrılığa uyanırsın,
ellerin kirli kan kurusu,
yanı başında bir kaç yıllık bir ceset,
sessizce çıkarsın yataktan aldırış etmeden,
göz yaşı dökmeden...
yollarda amaçsız yürürken bulursun katil fikrinle seni,
uyanmak mı zordur,uyanmayı istemek mi farketmezsin,
başında karanlık günlerinin hediyesi migren ağrısı,
midende hırsınla karışmış kan pıhtısı,
hala hazırda adım atabilirken...
tüm deliller sana çıkar tesselli dostlarının sözünde,
hakimdir çoktan aslında yüzüne gülen bir kahpe,
kırarlar kalemini,
ararlar şehrin her bir köşesini,
son umuda da göz dikerken...
bir sabah uzun gecelere uyanırsın,
fikrinin çürümüş zindanlarında mahpus yağlı zincirlerle,
kaybettiğin geçmiş bir yürek,
bir acı tat bir tuz başılmış çürük et,
uyumak zaten karayken...