Katran Karası

(ateş kırmızısı şiiri devamıdır)





Katran karası...


Sana hiçbir cümlem kalmamış,
Kelimelerim nasıl da ağırlaşmış.
Öyle kaldığı yerde,
Gittiğin gün... asılmış.
Bilirsin, tanırsın.
O kuru ağaç hani...
En derinden bir iç çekesim var şimdi;
Boğum boğum içimde.
O katran karası yeşil gözlere!
İçlerinde yanan ateş kırmızısı,
Katrana sattı demek rengini!
Ve bıraktın demek gözlerimi...
Gittin başka gözlere.
Ve şimdi ben ardından bu kez;
Bir acı ?ah?a asılı kaldım...