Katran Karası Gözler

Ruhunun ellerinde çöle dönerken canım
Susuzluktan bîçare, kuruyup kalır kanım
Boğulur ikliminde meyletmez aşka anım
Hüzünlere aşiyan k a t r a n karası gözler



Kalbimin kıvılcımı büyüyorken aheste
Yalnızlığın gür sesi yasa boğduran beste
Adını anımsarım fısıldanan her seste
Ne çare ki küllenmez z i n d an yarası közler




Dilinde tüy bitse de inanışım beyhude
Doğru kelamı duymak içimde tek bir uhde
Göçebeyim cennette dünya ahiret sude
Hafızama kazılır h ü s r a n narası sözler




Kâr etmiyor değil mi kelamım kifayetsiz
Yâr gelmiyor ne yazık mezarım ziyaretsiz
Ödenmiyor günahım kalınca kefaretsiz
Ağlardan kurtulmuyor t a v a n arası özler




Kudretin nerden gelir nedendir dik başlılık
Bir geldi mi yerlerde süründürür yaşlılık
Cesaret küllenince gurura yandaşlılık
Yansıtır gerçeğini y a l a n aynası yüzler




Gün gelir, yüzün düşer her yer sanki cehennem
Avutmaz sarılsan da taş gibi serttir sinem
Nefesin hüzün kokar, gözlerindeyse elem
Silinmez bir çırpıda z a m a n cefası izler









Ocak / 2013