Katran Köpük Bilmeler

kumlara yazdığım iki kelimeyi
bir dalga gibi sil
bir ömür boyu, aldırmam
ben bütün yönlerime adını verdim
kimsenin koklamadığı tüm çiçeklere

sevdim seni ve senden bir şey istemedim
bir şiir bile
ne de tut ellerimi dedim

gecelerime çağırmadım seni
kirlenme diye
ırak tuttum
ben seni bulutlara sardım hep
dağların yücelerinde uyuttum
sen oldum giderek
adımı unuttum

bir talebim yok senden
sen gez, eğlen, sev dilediğini
ben dövme gibi koluma işlettim
gidişinden kalan ayak izlerini

bir kaç kez bakabildiğim gözlerini
götür giderken
bakışlarım gözlerinde kalsın
bakarsın
bir gün senin de karanlıkların olur
yakarsın

hiç dokunamadım ben sana
seni sevdiğimi hiç söylemedim
sevdim seni
kendimden ve senden habersiz
gezindim gölgelerinde
ölmeyi beceremedim
sensizdim ölemedim..

sana yazılan şiirleri yaktım dün gece
sana dokunamayan ellerimi yaktım önce
- ateşinde -
sonra şiirleri ellerimde..

melisa kokardı gidişlerin
sen bir sevda rengindeyken sevdiğinle
bin şarkının notaları gezinirdi sesinde
ben yan masalardan dinlerdim
hiç yürünmemiş yollara düşerdi yalnızlığım
kendimi terk ederdim..

sensizdim, sensiz kalacaktım
ve sessiz
seni sevdiğimi hiç yazmayacaktım
düşmeseydi önüme şu beyaz kağıt
sigaram sanıp da
kalemi elime almasaydım..