Kavil

-I-

kayısı çiçekleri yaprak açmadan dahası
yalancı bir baharı erkenden müjdeliyordu
cebimde amaçtan uzak yalnızlık pahası
ufaktan bir çisenti gökte bulutu yordu
göz cıva gibi yaşardı çiğe teslim yeşil sahası
daha kaç çarpımlıktı ömür gönül sordu

itikâftı gönülün yalnızlık koynuna yatışı
el açıp güneşe duaya yeltenmişti can
kuyruğundan sıyırmak zordu karanlık batışı
anla tahammül bıçağının kemiğe değdiği an
diz altımda uzun bağdaşın karınca katışı
çok gecikti ya hayrola beklenen o tan

seyrüsefer açıldı ya sevgili ayrık deryasına
muhabbet çuhasına yalnızdan söz gerek
kapıldım ki âlemin habersizden asına
dilde tüy divite düşen halden ahval verek
yalan da olsa ser sen bakışını yürek yasına
belki cana diş çabamda senli güç alır yürek

-II-

başa dert olur tene alaz sevi azatsızsa
dünya bir yana dursun sen nazarından
ya annem payım sevdada bahtsızsa
uzaksa kavil erkete beklenti pazarından
işsizlik, vatan kalsın sağ yanda tahtsızsa
dizeler de gizemle kalsın yasaklı yazarından

yola nöbetli gözümü emanet bırakıp arkanda
şah damara sevdalı kolunu uzattın ya atanıma
salıncak kurmuş sallıyorum umutsuzluğu anda
aşabilirdik zorlukları aşabilirdik gün batanımda
tenhalık kalırdı belki arkamda sen olurdun canda
sevdalı bir iklim açardı çiçeklerle yürek vatanımda


16mart10