Kavim Kardeş El Gibi

İçinde gözyaşım olan kalbimde bin derdim var
Ellere bahar, yaz geldi bana her gün kıştır, kar
Hayli oldu gün doğmuyor geceler hiç bitmiyor
Etrafımı duman sardı dünya bana oldu dar
...
Şu ömrümün arasında hiç görmedim bir sefa
Çok dövündüm çok ağladım her anım çile, cefa
Gelen vurdu giden vurdu ezginim pek dertliyim
Hep yel esti boran oldu yıkıldım nice defa

Ah çok derin bir yaram var hiç hâlim sormuyor
Yüreğimde acım büyük hekimde anlamıyor
Artık böyle âdet olmuş kavim, kardeş el gibi
Gönlüm bekliyor dostları onlarda uğramıyor

Yola çıktım takatim yok, ayaklar yürümüyor
Sıla uzak menzil uzun tüm dağlar yol vermiyor
Ruhum allak bullak oldu gözlerim kan ağlıyor
Şakırdamaz oldu dilim derdimi diyemiyor

Yeter artık gece bitsin sabaha şafak vursun
Azda olsa yüzüm gülsün dünyama güneş dolsun
Çobanoğlu arzuluyor sılaya yolu varsın
Kavim, kardeş tüm dostlara bu canım kurban olsun


19.12.2012
İstanbul