Kavramsal Yalnızlık

Aklar düştü çoktan saçlarıma
Sırtım eğildi artık
Değişti çehrem
Zaman geçti
Bir tek şey değişmedi
Ben hala varsın umuduyla açıyorum bu pencereyi
Hala çiçeklere su verirken hayal ediyorum
Arkana dönüp sıcacık gülümsemeni okşarken çiçeklerini
Zamana yeniden can vermeni bekliyorum gittiğin günden beri



Çok zaman geçti çok
Günlerdi saydığım önce
Sonra haftalar, aylar
Ve yıllar artık üç er beşer geçti gidiyor
İşte şu elma ağacı boyum kadardı
Ben çöktükçe o uzadı
Şu zerdaliye de can suyunu avuçlarınla vermiştin
Senden sonra kurudu gitti
Söküp atamadım köklerinden
Atamadım kurumuş karaltısını işte
Sen hatıraları yüklü bahçeden
Seni gönlümden atamadığım gibi
Aklımdan bir an çıkaramadığım gibi adını
Atamadım yaz gününde bile buz gibi karaltıyı




Gittin sen
Bir el çantasıyla gittin
Dağ gibi yük kalbime çöktü
Sen bir el çantasıyla gittin
Aldın şefkatini gittin
Hadi beni düşünmedin
Ya çiçeklerin, ya bu ev
Hiçbir şey mi kalmamıştı seni bağlayan?
Boğan sessizlikle çekip giderken




Ayşe nine
Selma hanım
Bakkal hasan
Münür amca
Komşular, ahbap, sütçü, bohçacı hepsi be işte
Hepsi seni sordu
Sanki ben anlamışım gibi gidişini
Soran gözlerini berelttiler
Sancıyan yaramın üstüne
Sustum çok sustum
Onlarda sustu sorularına
Unut arkadaş demeye başladılar sonra da
Hepsi unut dedi de bir tek
Şu liseli çocuk sustu hep benimle
Bahçenden gül çalarken
Kolunu kırmıştı hani duvardan aşarken
Bir anlaşmayla sonra
Her gün bir gül verdiğin çocuk
Bir tek o sormadı hiç
Hiç sormadı
Gitmiştin işte
Sustu benimle
Senden sonrada hep geldi ama hiç sormadı
Hiç boş ver be abi demedi
Anlaşmanı bozmadık senden sonra
Her gün geldi
Bir gün bir kızla çıktı geldi hatta
Evlendiler sonra
Sen gittin miladımdan dört sene sonra
Bir de kızları oldu
İsim babası da ben
Kara gözleri sana çalan yumurcağın




Ahlarım oflara
Oflarım sancılara karıştı
Şükür çektim
Estağfurullah çektim
Tövbe dedim
Kırıldım ama çok kırıldım
Ne yapabilirim
Seni çok sevdim
Hala da sen varsın bende
Hatıran yüklü işte her yerde
Gitsen de sen
Kalmasa da cimsin bu evde
Hala yaşıyorlar işte
Affet
Seni affetmeden önce
Hep ağız dolusu sövdüm hayaline