Kavuşmak Mahşer de...

Son sigaramda küle karıştı,
Odam dumanına çok alıştı,
Sönmesin diye çok çalıştı...
Bitince ben kadar oda üzüldü,
Dağıtamadı başımda ki efkarı gündüzün neşesi,
Korkutamadı kabusları çığlığımın sesi,
Tüketmedi umudumu akşam güneşi,
Batarken acıyı benimle bölüştü,
Umut ektim bahçeme dönersin diye,
Yağmurları tutmadım sönersin diye,
Beyaz güvercini azad etmedim seversin diye,
Kanadımız kırıldı dönmedin işte...
Uzak bir ülkedeymişsin dönemezmişsin haberini aldım,
Üzülmedim,aylarca uykusuz kaldım,
Resmini öptüm her gece saatlerce baktım,
Kilometreleri eritemedim yolları yakamadım,
Kahretsin ki bir bilet alamadım...
Sonunda meçhule bir kişilik yer ayarladım...
Yaşarken olmadı,kavuşmak mahşer de anladım,