Kavuşmaya Beş Kala

Gözlerim kapalı dinliyorum,

Hüzünlü kentin ağlayan sesini.

Ve oradan oraya kaçışan kalabalık yalnızlığımı.

Aslında ben;

Yalnızlığımı sevdim seninle..

Akıp giderken mevsimleri..

Kâinata göz kırpan,

Avuç içine sığdırdığın ne varsa..

Ve geceleri sevdim seninle,

Kapkara göğü ve görkemli yıldızlarını..

Aslında dipsiz kuyuları,

Dilsiz yolları..

Ömrümü bağlandığım ;

O kentin sokaklarını..

Saçlarına değen rüzgârı,

Kirpik ucundan süzülen yağmuru,

Seninle hüzünlenen sarhoş akşamları..

Ben seni ..

Aslında tek seni..

Kaç taşa ismini yazdım

Kâh güldüm,kah yürüdüm..

Sabah akşam durmadan, yılmadan..

Kavuşmaya beş kala..

O şehrin sokaklarında buldugumu sandığım ne varsa,

Hepsi sana armağan ..

Gelmeyen sana.

Dinlediğin türküleri,

Yazdığın en asi şiirleri..

Kalemi kırarcasına sevdim .

Ben seninle sevdim ,

En içli şarkıları..

Ve seninle bozdum yeminlerimi,

Uçmaya cesaret edemeyen kanadı kırık kuşları..

Özgürlüğe adadım adım adım..

Dilimin döndüğünce,sesimin çıktığınca 

Kavuşmaya beş kala..

Ben seni çok sevdim.