Kaybedenim

Yüreğimin fırtınaları darmadağın etti hayatımı.
Beynimdeki cevapsız sorular kaybettirdi aklımı.
Mantigim işlemez oldu aşkta artık.
Yüreğim hep bir adım önde gidiyor bu yarışta.
Ve hep yanlış yolda ilerliyor akıllanmadan.
Gözlerim hep benim olmayan gözlere kaptırıyor kendini.
Kalbim hep benim olmayan kalplere bırakıyor kendini.
Ellerim farkında olmadan gidiyor sahibi olmadığım elleri tutmaya.
Varlığım hep bir başkası için kendim için değil.
Ruhum her başkasıyla beraber aklım ve kalbimde.
Ben yokum aslında bu hayatta.
Hep bir başka yürekle varım ben.
Eksiğim koca bir eksiklik var yüreğimde.
Her karşıma çıkandan bu koca eksikliği kapatır diye bekledim.
Her karşıma çıkandan kalbimde en güzel yere oturmasını bekledim.
Ve verdim de kalbinin en mahrem köşeleri onlara.
Ama ben yine yanlış yoldaydım.
Çünkü hiç bir zaman onların kalbinde olamadım ben.
Hiç bir zaman kazanamadim onların gerçek sevgisini.
Ve ben hep kaybedendim hiç bir zaman kazanan olmadım.
Zafer beyin için çok uzak bir kavram.
Ben kaybedenlerdenim ve kazananlar hep kötü insanlar.
Iyiler kaybediyor ışte. Malesef acı gerçek bu. . .