Kaybediş

hep savaşmışız seninle,
bu yerlerde birikmiş boş mermi kovanları hayallerim,
ıskalamışım mutluluğu, hep kendimi vurmuşum
kesik kesik bedenim,
sağ kurtulan sadece bileklerim...

şimdi gelip "barışalım" der ve elini uzatırsın diye,
yıkık, dökük
ve harap ne varsa saklıyorum...

sensizliği üzerime ilikledim...

gittiğinde, bir mayına basmış gibi
kıpırdamadan durdum bıraktığın yerde,
adım atsam sana doğru, bile bile ölüm
kalsam, sensizlik zaten...

ne yapsam bilemiyorum...

sürgün ettin bütün halklarımı, bir ben kaldım işte
kendi ana dilimi unutacak kadar suskunum sana
ve bir o kadar kırgın,
sessiz...

şimdi indiriyorum tüm bayraklarımı gök yüzünden
ve çekiliyorum esaretine yalnızlığın,
beni yüz yıllar boyu öldürebilirsin,
ne varsa bu aşka dair kaybedilmiş
bütün zaferleri senin...

lakin bilesin;

kaybetmedim ben,
kaybedilmiş bir savaşı
kurtarmaya çalışıyordum sadece...