Kaybediş Ve Kayboluş
Neden kaybetmekten korkuyorsun bu kadar!
Korkularını da kaybet kolay ise!
Kaybetmediğin neyin kaldı başka!
Sadece birazcık düşün, söyle
Kaybedecek bir şeyin kalmadıysa
Kazanırsın bir gün sende
Kazanırsın elbet kaybettiklerini de unutursun
Ama unuttukların kaybolmaz bu seferde
Hep içinde bir uhde, hep bir şeyler eksik
Nedir diye sorarsın kendi kendine
Bilmiyorum, hatırlamıyorum desende
Haykırırsın umarsızca doğruları içine
Doğruları yanlış, yanlışları doğru yapsan da
Girersin istemeden karanlık bir yola
Günbegün kendinden uzaklaşsan da
Yürürsün akılsızca taaa en sona
Zaman gelir nefret hakim olur
Zaman gelir adı sevgi olur
Bu belirsizlikler bir gün azaba dönecek
İçinde bir acı ölmeni isteyecek
Kimi zaman acına rağmen sevinsen de
Yinede hüzün ağır basar her demde
Kurtulmak için her şeyi denesen de
Başaramazsın nedense her seferde
Bu kementten kurtulmaya çalışsan da
Kurtulmak istemezsin bazı zamanda
Yaşamak için umudunu kaybetmesen de
Bırak ipini çeken sen olma bence
İçinde büyütürsün duygularını böyle
Yine büyütür dağlar yaparsın belki
Altında ezilmekten korkma! bu sefer
İşte korktuğun o an yine kaybetmiş olursun
Ve bu kısır döngü bitmez benliğinde yok olursun...
Kendini iyi ifade etmişsin eline saglık arkadaşım..Sözcükler biraz egreti durmuş ben yanlış yerdeyim diye homurdanıyorlar sanki,serbest bırak kalemini şiir hakettiği yeri bulacaktır.