Kaybetmeye Mahkum

Hayata dair bazı şeyler vardır ki,
Zamanla elde edilir.
Bazi şeyler'de vardır ki;
Onlar kendiliğinden Senindir.
Hiç Uğraş vermeden,elde etmişsindir!
Sadece kaybetmemeye özen gösterip, tutmasını bil !
İşte bütün meselede burdadır !

Emek karşılığı, zamanla birşeyleri kazanmak mı ?
Yoksa, elindekilerin kıymetini bilip,
Onları tutmakmı daha zor ?

Genelde uğruna uğraş verilen, fazla arzu edilen,
Elde edildiğinde, çok daha kıymetlidir !
Nazlı, değerli, yerine hiç birşey konulamaz gibi gelir.
Peki; ya çabasız senin olanlar ?
Onlar kırılğan değilmidir ?
Canlı veya cansız ,fark etmezki !
Her nesnenin kendine göre, incinmesi,yok edilişi, yokmudur ?

Elindekinin kıymetini bilmeyipte,
Sen onu kaybettikten sonra,
Başkası sana ''O Altın dı'' dese bile, boşa der !
Bazen gönlümüzün, bazende aklımızın kölesi oluruz !
Karanlıkta çıkış yolu arar dururuz !
Hatta öyle bir kör karanlıktır ki bu,
Işık tutanı dahi görmeyiz !!

Asıl hayatımıza tat veren, varlığını doğal bulup,
Veya bilmeden, tiryakisi olduğumuz şeyler değilmidir ?
Onları önemsemeyip, ''Bu zaten benim',deyip,
Hakk edilen değeri, ilgiyi göstermeyip,
Kendimizi kaybetmeye mahkum etmezmiyiz ??

''Bu benim olsun'', deyipte uğruna uğraş verilenlerse,
Birde elde edildiğinde;
Aslında var olan, ama yetmeyen,
Mutluluğuda, huzuruda, bazen yok eder !

Duva ile Niyaz ile dilenilen herşey hayırımızamı dır ?
Azla yetinmeyip, daha fazlasını istemek,
Sahip olduklarımızın dahi kıymetini bilmiyor iken,
Daha iyilerine ısrar etmek,
Bizi mutlu etmeye uğraşanlara, nankörlük etmek,
Sonunda kaybetmeye sürüklemezmi ?

Bazen hiç umulmadık şeyler, alışkanlık yapar,
Hayatınıza anlam katar !
Yokluğu, koca bir dağın yok oluşu gibi olur !!
Uzun zamandır beklenilen, yerine hiç bir şey konulamıyan,
Emek karşılığı elde edilenlerse,
Bazen aslında istenmiycek kadar gereksiz kalır !
Oysa ki düne kadar gözü kara, verilen uğraş sırf onlar içindir !

Bazen İnsan dilediklerine karşılık, elde edeciğini görünce,
Ellerini boşaltmak için, sevinçten elindekileride yere atıyor !!

Bazen çaresizsiniz, bazen Çare sizsiniz,
Bazen ümitsizsiniz, bazen Ümit sizsiniz.