Kaybetmeyi Düşündüren

Tutalım bu sevdayı
İndirelim o gökteki ay'ı
Yazılsın alnımıza
Parlayan harflerle sen ve ben
Çekilmesin artık
Uzaktan bakmalarla dermansız çileler
Sineye atılsın
Birazda onlar tatsın imrenmişlerse madem
Zorda kaldı yürek
Zamana yenildi ömürlük tutulan matem...
Bir yüzüğüm var sade
Şu anlaşılması güç hayatta değerli kıldığım
Kaybetmeyi dahi göze alamadığım
İnce parmaklarıyla okşuyor onu birisi,
Çevirip duruyor onu, şımarık çocuk misali
Ben dönüyorum, ben ölüyorum o bilmiyor
Damla damla eriyorum içten içe,
Eli elime deydikçe...
Bir de o var bu günlerde işte içimde
Bilmiyorum nerden geldi niye geldiyse
Geldi işte birden bire,
Geldi işte ne hikmetse...
Tek farkı kaybetmeyi düşündüren
Kahreden acımasız gidişlerle...