Kayb/ettiklerimizinde Karşılığını Buluruz

Birgün kayb/ettiklerimizinde karşılığını buluruz,
Vicdan hukukunun adaletine inandıktan sonra...

Dalgın gözlerin şuursuzluğunda,
Umarsızca yürüse de umutlar.
Bu böyle...

Yeterince büyüklenmişken sitemin,
Kimsenin derdi seninki kadar ağır değilmişcesine yüklenince yoluna kederin,
Sonra bir yorgunuluğun verdiği boşvermişlikte,
Katlettiğin suretine aynalarla tuttuğun mateme son verdiğinde,
Ve nihayetinde sorgulamayı bırakıp kabullenmişken,
İşte tam da o vakit,
Kayb/ettiklerimizin de karşılığını buluruz.

Gölgelere karışır suretin,
Gün aydınlanmaz, geceye sorma kayıptır bedenin.
Toz dumandır hep bi hayallerin,
Dört bir yanın pus içinde...

Söz yağar, dil üşür, ıssızdır sayfalar.
Tutuklu bir ihtimal eser, kokusunu duyarsın geçmişin,
İçine derin derin çekersin,
Vakit tamam oluncaya dek.

Başka bir iklimin insanısındır artık;
Hoyrat esen bir rüzgar misali,
Savrulur ordan oraya çarpar durursun,
Umut yüklü bulutları bile süpürür,
Mavilikleri siyaha bürürsün.
Kökünden koparırsın filiz vermiş günleri,
Bir yerde durmak gerekir,
Kimseyi dinlemezsin.
Oysa hükmün geçmez dağlara,
Delipte geçemezsin,
Hızın azalır yavaşlarsın
tekrar tekrar hızlarır ama yine çarparsın
Yorulursun nihayetinde,
İşte tam da o vakit;
Kayb/ettiklerimizn de karşılığını buluruz
Bir ılık meltem serinliğinde...

Kimsenin kimsesi yok bu gidişte,
Kimsenin sözü yok bu dönüşte.
Kimsenin adı yok bu kaybedenler listesinde,
Herkes bir kaybeden olmuştur nede olsa nihayetinde.
Kimseden farkımız yok, kimseninde bizden
Hadi düşün bi istersen.
Fazla da gözünde büyütme...