Kaybettim Sevda Kimliğini Hükümsüzdür

Ya hep ya hiç olmalısın!
Yokluğunda kan kusar gecelerim,
Büyülü uykular firari olur,
Dönüşsüz bir yolculuğa çıkar umutlar,
Karanlığın dehlizlerine gömülür,
Yüreğimin sancılı nöbetleri tutar,
Sonsuzluğun boşluğu üstüme yürür,
İçimden korkusuzca akan nehirler göçer,
Biter yağmurlar topraklar kurur,
Sırtından vurulur bülbül, güller ölür.



Ne dünleri sorgulayabilirim ne de olamayan yarınları.
Seninle resim ettiğim hayaller,
Bizli düşler tuvalde kana bulanıp silindiler,
Belki de ondandır yüreğimdeki sızının büyüklüğü,
Siyaha böyle sevdalı, tutkulu oluşum,
İçimde dillenen sözcüklerimin yitikliği,
Her nefeste ölümü içime çekmem,
Hücrelerime sinsice dağılışın,
Ani vuruşlarla öldürüşün,



Ben;
Anka kuşu değilim ki küllerimle yeniden doğayım.



Böyle olmamalı gidişin.
Ya kalmalı ya da hepten gitmelisin,
Almalısın bende ki seni sevabıyla, günahıyla,
Kendini götürmelisin korkusuzca,
Geriye dönüşü olmamalı sebepsiz gidişlerin,
Böyle kolay olmamalı onca yaşanmışlığı,
Bir kalem de silmek.



Durma haykır;
Beyan et sevdanın yok oluşunu,
Kaybettim sevda kimliğini hükümsüzdür...



/ Ve şimdi durma git /