Kaybolan Mutluluğum/a

ellerim geçen eylül kalma
gülüşümün çoktan geçti tarihi
bir kıvrım kaldı yüzümde
ayrılığın görünmez darbesi


en son bir kızın gözlerinde bulmuştum seni
bir bebek kadar masum, bir anne kadar şevkatli
çırpıntısız bir deniz kadar sakin
beyaz tenli bir kumral kadar güzel

o an da anlaşmıştık seninle
sırtıma yükleyecektim geçmişi
yüreğime sığmayan acılarımı
ceplerime dolduracaktım
yol gösterecektin bana
dökecektim hepsini arştan arza

sarıyı çıkarmıştım hayatımdan
taksiler bile kırmızıydı benim için
hiç dökülmüyordu yapraklar
sonbahar hayaldi benim için

gün oluyor yeşillerde uyanıyordum
bir bir çiçekler açıyordu dallarda
mora boyanıyordu burnum
doya doya o baygın kokunu çekiyordum

sırayla çekiyorduk tetiği tek vücutta
bir sabah ölüme uyandım
simsiyahtı heryer
baktığım her şey gözüme battı
içimde yatıyordun kıpırtısız
son kez dokundum ellerine tutamadım
hoş sensiz benimde kalmadı tutunacak dalım

ellerim geçen eylülden kalma
sert,
nasırlı ,
soğuk,
ellerimde kalan sonbahar!!!
kime dokunsam ürperiyor
kime uzatsam elimi reddediyor
öylesine muhtacım ki sana...



hangi kitabın arasına saklandın
hangi tozlu çerçevede hapissin şimdi
hangi kızın gülüşüne gizlendin
hangi çiçeğin dalında filizlendin
gel ne olur artık
öylesine muhtacım ki sana