Kaybolan Özgürlüğüm

Kimi zaman kaf dağının ardından
kâh çeçenistan'ın karlı daglarından
Bazen Tiyenenmen meydanından
Kursunlar girdi kuşun kanadınan
Haykıramadım korkumu yenerek..

Baskıya,zulme boyun egmek elde değil
kadere körü körüne baglanmak gibi
duygulara kölelik isteklere efendiliktir
baş egmemektir asiliktir yılmadan..

Ey sen!
Özgürlügüm bir ucurtmayım göklerde.
Kuyruğum boynumda, dar ağacı hazırlar
Beyaz güvercinlerin ölümsüz bedenini bekleyerek,
kaybolan özgürlügümü yitiriyorum ağır ağır..

Yelkenim vardi bir vakit okyanusda
Avlanma pahasına kuş oldum sokaklarda
Konacağım tüm dalların kolu kanadı kırık,
Birtek yapraklar vardı, onlarıda gece tutuşturdu,
Yiten özğürlügüm bütünümle kaybolmuş..

özgürlügümü yetirdiklerinde
bagırdılar yaşasın özgürlük diye
Şimdi onlara sorarım nedir benim günahım?
Yeryüzü çığrışımları
Duysun sonu gelmeyen ağıtlarımı...

Yere sığmayan göge yükselen sesim
Hep özgürlüge olan sonu gelmeyen çığlıklarım
Ve dilimden düşmeyen özgürlük türkülerim
farklı yüzler insanlar tanımak istiyorum
Ve gidiyorum kaybolan özgürlügümü size,
Sonu ölümle biten törenize bırakıyorum

Dokunmayın bana sebebsiz degil gözlerimdeki yaş,
Vurgunların en büyügünü yasattınız içimde
Dipsizleşir düşündüklerim
bunca zaman susmaya çalıştım

Kayıp özgürlük duygularım, düşüncelerim iradem kayıp,
Su bir türlü haykıramayan ağzıma ayıp
Anam, babam özgürlügümle oynadınız kumar gibi
Kendime bile anlatamadiğım cocukluğum, gencliğim kayıp

Töreniz...
Gecemi gündüzümü zincire vuran,
Bir kapkaranlık hücreye koyan,
Demir parmaklıklar ardında bırakan,
Adımı bile anmayan ,töreniz
Özgürlüğümü bende´n çalan
Beni sahipsiz sanan... o vvicdansız töreniz..

Yıllarca isyan ettim kelepçeli ellerimle
Artık tüy kalmadı sahipsiz dilimde
Demir parmaklıklar ardından zincirli kollarımla
Haykırdım sesimi duyan olmadı...
Bende bir insanim kırıldı kanatlarım
Anlayan olmadı...

Ben dogu anadolunun mum gibi eriyen
Özgürlük mahkumu...
Bu mudur yaşadığım hayatın sonu...