Kaybolmamışlığım

Bu deli, elleri arkadan bağlanmış çaresizliğim
Dört duvar kadar boş.
Duvarları kırılmış gururuma girip çıkan
Bunca cesaretsizliğimin bir rüzgar gibi uğuldayan sesi
Kulaklarımı sağır ediyor !

Resimlerimin o şöminede yanmamış
Ve hala görüneni kadar hayatta duran
Kaybolmamışlığım...

Omuzlarım eğik,
Düşmüş çenem boş ağızım ve her yere varan dilim
Cezasını çekiyor.
Bir iç çekişme gibi bunlar...
İpi hep bırakılan ben..

Rüya kadar kısa hayatımın sahnesinden bu yaşantılarım.
Hadi kalk ve yürü ruhum.
Yürü ki içim açılsın !