Kaybolmuşluk Ağıtı

Susmakla olmuyor sabah,
Sana susamışken karnımda bir harla...

Ne zaman kaldı düne dair hayatımda,
Ne sen kaldın zamana tutunup zayıf hatıramda...

Oysa ıssızına da alışmıştım tüm sükunetimle,
Ve sabahlar zaten olmuyordu susmakla...

Yok olası çaresizlikler, bir adım önümde,
Ardımda sen umursamaz bir engel fikrime...

Var oluşunla var ettin sonu,
Sen bıraktığım en cezbeden vahşi hayata kadın...

Yazmaksa olmuyor heceler çare,
Alnımda senden sonra çizim çizim bir kaybolmuşluk ağıtıyla...