Kayboluşluğun Kaderidir Zaman

yalnızlığı gibi bir şeyi vardır
insanın
kayboluşluğun kaderidir
zaman
can karışmak istemez
ruha
bilinmez diyarlara uçmak
itirazı...

ey benim sevdiğim
gülüm
içimde bir burukluk var
bir boşluk
sensizlik mi desem sessizlik mi
desem?
karanlığa bir buçuk kala
ne acı...

daldım yine o hayallere
sanki tutmuşum elllerimle bulutları
beyaz mı beyaz ak mı ak
el sallarken yağmurların kahrına...

kopmak istemiyor yürek
kopmak
çalan tamtamlar sanki kabusun
eşi
mavi gözler kırmızı dudaklar
bir alem
bir teselliye bile merhem
olamıyorlar...

sıkın kurşunu sıkın
mazinin tam alnına
ben benden gitmişim artık
yazıklar olsun yaşam denen şu yalana...

(Berlin,17.02.2014)