Kayıp

sesine seslenen kayıp

o benim işte, boşluğun uzanan eli

bir gün herkese dokunacak

anlayacaklar 

bir yitiriş serüvenidir yaşamak 

şefkat yok, tereddüt yok 

donuklaşan  o yüz ifadesi yok artık

bizi yıldıran 

kararlı bir eylemdir suyun suda boğuluşu artık

kimse galip gelmeyecek aslolan kaostan

öğrenecekler

her şeyin bir kendine çöküş olduğunu

ama o zaman gecikmiş olmaya mahkum  olan

zamanın çürütücü kanıyla 

dolduracak kalbinin damarlarını

bir bakmışsın boşalmış akmış ruhun 

düşürmüşsün ardında

boşluğa anılarını...