Kayıp Aşkın Edebiyatı

Ne kalem yazdığını okuyabiliyor
Ne de silgi kağıda dokunabiliyordu...

Kelimelerin arasında boşluk bile yoktu!

Tanıyamıyordum harfleri
Ya çok büyük bir kaza geçirmişler
Ya da hepsi sarhoşlardı...

Noktayı virgülü ararken
Soru işaretleri göze çarpıyor
Kalem sonu geleceğini anlamış gibi
Yazmamak için yalvarıyordu...

Özneler tanıdık
Anlamlar yabancı
İfadeler soğuk
Yüklemler yalancıydı...

Kağıt ağırlaştıkça
Elim daha çok hafifliyor
Yüreğim kan ağladıkça
Kalem silgi ardına bakmadan korkakça kaçıp
Feryat figan basıyordu bu yazı mezarlığını!

Kimseden soramıyorum bilemiyorum neydi adın
neydi?


Boşver önemi yok artık
Aşkı yok saydım
Adınsa kayıp...


Oysa hiç kimsenin okuyamayacağı
Gizli cümleler vardı
Senin adınla başlayıp biten
Kayıp aşkımın edebiyatında...
...

Ne sevgiler ne duygular gömülü
Şu toprağın altında
AŞK'ın adı yazıyor
Okunmasa da bütün mezar taşlarında...