Kayıp Sevgiliye

dudaklarımın arasında iki titrek cümle
sıkışmış küçük dilime çıkaramıyorum
sen beni böyle vurdumduymaz sansan da
ben seni hala düşünüyorum.
sokak aralarına ilişmiş kuru yapraklar gibi
rüzgarla sürüklenen müsvette bir kağıt gibi
ayaklarının dibinde bitmiş yalvaran dilenci gibi
beni de yanına al diye yalvarıyorum.
yalanlarla avunuyorum hep yalan bunlar
zamana her şeyin ilacıdır diyorlar
bense seni nefesimin yettiği yere kadar
kimbilir daha ne kadar olduğunu bilmeden
bekliyorum.
sabırla koruğun helva olduğu doğruysa
ben aşkından pekmeze döndüm,yanıyorum.
bırakma beni bu fanilerle
oyalama gönlümü boş manilerle
yeter yoruldum ben bu 'hani?'lerle
sen de gel artık dilim hep yani..lerde
yani sen şimdi yoksun
ama geleceksin gibi birazdan
ben her bakışımda boş dönüyorum
bu hasta yatağımdan kalkıp
baktığım kapı aralığından.
terk ettin de haberim mi yok
büyük aşkına deniz mi saldırdı
dalgaların boğduğu o haberdeki adam sen miydin
dün geceki sağanak yağış gözlerine indi de kör mü oldun
yoksa sen de mi bana aşıktın,ayrılıktan hasta mı düştün.
dün geceki o rüzgarı fırtına yapan hasretimden
hassas kulakların sağır mı oldu?
aylar geçti nasıl da beni bulup aklıma düştün,
hani olümsüz dediğin aşkın
o da yalan mı oldu?
yok yok artık bu muammalar beni yoruyor
nefesim kesik kesik biri beni boğuyor
ellerini kalbime dokundur bak nasıl atıyor
galiba benim sonum bu, Azrail yokluyor.
uyanamayacağım bu rüyayı kim duydu kimler duyacak
ruhumun azabına kim nasıl el atacak
belki bir gün bir yerde karşılaşılacak
ama ben seni aramakla bulamıyorum.
aşkın da ilahiydi,yokluğun da ruhani
ben şu zavallı yarım aklımı
kaybettim yokluğundan bulamıyorum.
dön desem diyemiyorum
kalbimden çığlık çığlığa bağırıyorum
gel gel diye yalvarıyorum
artık sen bul beni ben aramıyorum.
dilim kesilseydi de demeseydim
pişmanım artık anla beni,
ben seni aslında hep sevdim ve seviyorum.