Kayıp Yarınlar

Zamanın yükünü taşımaktan yorgun düşmüş gençliğim.
Kalabalık yığınlar içerisinde yalnızlığı oynuyorum.
Kimsesizliğin kuytusuna gizlenmiş yabancı bakışlarla,
Yolunu kaybetmiş gerçeklerimi arıyorum.

Taşıyamıyor ayaklarım bedenimdeki soğukluğu.
İsmini koyamadığım beklentilere duyduğum özlem,
Çekip alıyor yaşantılarımı avuçlarımın arasından.

Esir verdim umutlarımı yolunu şaşırmış yarınlara.
Titreyen düşlerimde unutulmuşluğun verdiği acı,
Yüreğimde ise geçmişi taşıyamamanın burukluğu var.

Alıp başımı gitsem hiç bilmediğim yerlere.
Yabancı olduğum iklimleri solusam içerime.
Çığlıkların önünde boyun eğdiği suskunluğumla,
Haykırsam koca nefretimi bütün karamsarlıklara.