Kayıp Zamanlar / Mavi Gözlü Dev

|
Dünü savurdum karanlık yüzüne, gecenin,
'Al' dedim; bana yaşattığın tüm anlarını,
Ve yapıştım, gözümü kamaştırırken güneş, gündüzün yakasına,
'Ver' dedim; benden çaldığın tüm zamanları.
Güçlüydüm bir zamanlar; kocaman cüssemle,
Gezegenlerden bilyem, güneşlerden topacım,
Evrenlerdi evim, kara delikler yatağım.
Bir eşim daha yoktu; bilmiyorum başka kâinatlarda varsa;
Yalnızlığım bırakmazdı beni, bilmiyorum ancak kıyamet koparsa.

||
Bir sabah uyandım hayale sığmayacak bir mekanda,
Aklımı kaybetmiş olmalıydım, yoktu açıklaması.
Koştum dört bir yana, haykırdım tüm cihana,
Ancak rüyaydı, değil daha fazlası.
Metafordan topacımı tanıdım sonra,
Meğer bilyelerime ışık veren oymuş,
Hapsettiler küçücük bir yaşam formunun içine,
İşte büyüklenmenin sonucu buymuş...
Ne gündüz belli, ne gece, zaman daralmış,
Mavi gözlü dev; düş, mutluluk; koca bir yalanmış...