Kaytan Bıyıklarım

Gün başladı çoktan;İstanbul'da bir gün,
Hem de çok sıcak...

Vapurlar sesleriyle kurtulmak istercesine,
Kalkardı Kadıköy limanından.

Oysa bilmezdi ki senin gibi,
Yaklaşmadığını,aksine uzaklaştığını ondan.

Neyse devam ederim Eminönünden,Gülhane'den,
Unutma ha,geri dönücem az sonra ileriden.

Gülhane'de yürürüm ağaçların altında,
Yürürken görürüm ulu,yüksekçe ağaçlar.

Orduevine giderim,abi bana bir ayran,bir de...
Söylemek isterim ama burada yemek servisi yoktur;bilirim.

İnerim tekrar aşağı Eminönüne,binerim gemime.
Gittikçe yine yaklaşırım ona bilirim,

Ama bilirim uzanamayacak kadar yaklaşmışım derim.
Geri döndüm ileriden şimdi evdeyim.

Bugün düşünürüm,yarınsa düşündüğümü dinlerim.
Ben ileride o günleri,

Hatıra gibi,kaytan bıyıklarım gibi gelir keserim.