Kazanmak

Geri durdu
Ayaklarındaki kan basıncı düşünce
Gitmeye fırsat kolluyordu yanakları
Gözleri şimdilik sessizliğe amade
Kalkmayı unutuyordu geri dönmeyi de
Buğulu perde indi gözlerinden dudaklarına kadar
Ağzından çıkan küfür değil
İsyan

Bitmek bilmedi, yaşadıkları gerçek değildi
Şimdiye kadar anlayanda olmadı
Düşmüştü, ayaklar esir kalkamıyordu
Yalan sayesinde öğreniyordu yaşamayı
Dimdik ayakta kalamayıp yıkıldığında
Arıyordu çiçeklere inat güzelliklerle dolu geçmişini
O geçmişine kazınmış ayaklar yoktu gecelerde
Ve hiçbir zaman olmayacaktı
Yeni tanrılar gerçek olmadıkça.

Gözlerini açtı bu sabah güneşe
Yeni gün haberlerini vermişti
O kalkmıştı yerinden, durması imkansızdı
Onun yeni tanrısı, yalanlarıydı
Öğrendi olmayan gecelerdeki dostlarını
Sayı sıfırdı.

Haziranlar geldi geçti kasımpatılar çiçek açtı
Galip geldi, öğrendi ama , yalnızlık kaldı canı yanarken bileklerinde...