Kazıklı Gurur

Gün sabaha kavuşmuş penceremde


Ben hala mahmur uykulardayım


Ansızın biten her geceden


Çıkınca sabahına bu günün


İnan sen kadar farkındayım



Ne olup bittiğinin


Gece gündüze eş geçerken kırklı yaşım


Uykuya değil amma,



huzura hasret başım .


Yorgunum saymaktan boş geçen dünü


İçerken bilmeden koca kancık güğümü


İçmeden sarhoş,


gezmeden berduş duran herife


Teskin için acı kahve


Verir ya sahibi titrek ve küfürlü dille


Benim ne serhoşluğum var ne de berduşluğum


Ne de içtiğim başkaca şey


adı her ne meretse...


İçimi yakan alevden


Çıkıyor kara isler


Yanıp kavrulurken ruhum


Döne döne kırk üç kere mahzun


Dışımı sarmalayan sahte gurur


hasta ruhu avutsun


Söyletmez söyletmedi bunca sene


Sade iki kelimeydi oysa


Her ne söylnenecekse


Bekleyişi her bekleyende son bulur


Sonu gelmez ayrılıkların bel ki de yol


Bulunur


Bir yol ki açılmış önü arkası ferah ve uzun


Bir öteki kazıklı tellerle örülü


Ya seç ilkinden yürü pay-i tahtına aşkın


Ya inadınla kal


Girmemişi kalmasın yontulmamış kazığın....!