Kebir-i Özlem

Çığır açar mı benimde söylediklerim?
Hani bir martı uçuşu gibi özgürlük;
Yıllar var ki bilip de gitmediklerim,
Bir oluşu vardı boynu büküklük...
Hazan geceler suskun,
Yaldızlar uzun,
Güneş doğmuyor sonbaharlara.
Bende yalnızlık düşkün...

Sonra ayrılmadım kararlarımdan,
Bulutsuzluğa özlemim kadar...
Işıklar parlatmazdı gönül aydınlığımı
Sızlamazdı yaralarımdan.
Olmasaydı bu ayrılık aramızdan.

Ben bir divaneyim şimdi,
Kendini uçurumlarda bulan,
Gittin de sözlerim tükendi.
Susmazlar mı denizlerin kıyıya vuran çığlıkları.
Rüzgar dokunmaz mı elleriyle yüreğime,
Açmaz mı bir bahar prangası daha.

Gel;geldiğin gibi kal bu akıl almaz kebir-i özlemimde
Git;gittiğin gibi götür beni de gittiğin yerlere
Ya da dur,durduğun vakit ölelim birlikte
Mahrur bırakma iştiyaklarımı bu son seferde.
Yalnızlığıma bir gölge çek,
Kaybolma matemlerimde...
Bir adada kalır tek başına ümitlerim.