Keder

(Aysız bir kanattır tüm uçarılıklar..)

Güneş kesiği gözlerin ıslanırdı yağmurlarda
Aşk ıslanırdı,
Ben sırılsıklam..
Gün "ben" ağarırdı anla(dı)ğımda,
Anımda,
Ansızlığıma
Şaşırırlardı!


Uçurumlar uzağımdan geçerdi
Issız gönlümde uyurdu
sonbahar....

Ve geç kalanları,
Gök/yüzünü saklardı kuşlar

Her güvercin "sen" bakardı gözlerime...

"Sus"un,suskun ne çok şey anlatırdı.
Nefesinde son çığlık.
Hapsolmuştun son aşka,
Boğulmuştun ...
Yüzünde durulmuştu aşk...!

( Aşk
Yağmura yenilirken;
Islak değilmiş yüzün,
Hüz/n/ün dokunduğunda,
Yalnızlığına. )


Öyle bir an gelir ki
Her şarkı seni söyler...
Ağaca kurulmuştur saatler
Ve
Baykuşlar erken öter
Her "suskun" özler seni
Aşk; birikir denizlde...
Bülbül ötmez bahçede...
Kanar yine gök/yüzün.

(Kalbimde kanayan güz,
Susturur kendini.))

O ceylan pek bi ürkek,
Susuz kalmış o nehir...
Zaman yosun tutuyor
Anlarda, anılarda...


Benim gizimsin sen,izim,izleğimsin
Dinim,
İçimdeki çocuğun şiir kokan ellerisin sen!


Şarkılar bizden güçlü,
İşte yine çaldı çan..

Med-cezir çoktan ölmüş...
Güneş tutulmasında
Şairin düşü kara.

Bu ne biçim zaman ki;
Büyümedi bu ömür,
Sensiz hayat bana dar,
Ölümse bana küsmüş...

(Bir ceylan sofrasının
Ürkekliğinde soldurur kendini aşk....)

// Kefaretini ödedim ölümün;
Adına hayat dedikleriyle...//
28 mayıs ?10
istanbul