Keder

N’ola ben de gelmeyeydim cihana

Başa gelecek var o da bahane

Nasıl yalvarayım adil burhana

Arttı firkat aldı beni dert beni

Sardı yine keder beni gam beni

Şu dünyada günüm geçti boş ile

Ağlar gözüm yine doldu yaş ile

Şu gençlikte bu da geldi başıma

Arttı firkat aldı beni dert beni

Sardı yine keder beni gam beni

Şu dünyada şad olup gülmedim

Şaz olup muradıma ermedim

Evlat yetiştirdim günün görmedim

Arttı firkat aldı beni dert beni

Sardı yine keder beni gam beni

Boran oldum havalarda savruldum

Duman oldum belden bele çevrildim

Şimdi ben de kuzulardan ayrıldım

Arttı firkat aldı beni dert beni

Sardı yine keder beni gam beni

Aktım derelerde coştum bulandım

Seyyah olup şu cihanı dolandım

Aşık Soylu çok kapılar aylandım

Arttı firkat aldı beni dert beni

Sardı yine keder beni gam beni

(11’li hece ölçüsü)

Açıklama: Babasına ait günümüze dek korunan üç şiirden birincisi