Kehanet
tüm üşümelerimin ardından
beklediğim
melek
gelmeyecek
bir son gibi başlayacak
başlangıçlar
kimse bunu görmeyecek
sabrıma zincirler vuracağım
kapılar ağzında bekleyecek cinayetlerim
anne ben kuduracağım
senlerle olacak nihayetlerim
yorguncadır,
uzanmayacak elim yeni başlangıçlara
biraz korkmuştur cesaretim
yan çizecek bulanımlarda
yine yalnız başına yürüyecek yürek
ve savuracak saçlarını
ölümün buz kesmiş tarlalarına
her şeye inatla
bakacak
vakur yüzüm
esmeyecek rüzgar
batmayacak ay
mesaisi bitecek meleklerimin
ve ömrümün ilk baharında
düşen ilk yaprak
dolan ilk vaktim
gözlerimdeki
keder
düşecek elime avucuma
kanayacak serseri tırnaklarım
acımasız bakışlar savuracak gözlerim
şu kahrolası sevdalara
ve bitecek
bitmesi gerekenler
ne bir vicdan eksilecek
ne de karanlığa ay getirilecek
ve bitecek bitmesi gerekenler
' herşey bir anda anlamsız gelecek '
her son bir başlangıçtır şair...
bazen kendi küllerinden doğar insan,kendi enkazını kendi kaldırır...
kurtuluş kendi ellerinde...
şiiri çok beğendim...duyguyu çok güzel vermiş...
tebrikler...