Kehribar Olur Gözyaşı

gündüzüne küser gece
önce rengini sonra hüznünü bırakarak
karanlık gökyüzüne bakar toprak

toprak soğuk, korkak
ve ben
uzaklara dalar giderim
günü
geceyi
gökyüzü ve toprağı konuşturarak

şimdi
günün eşiğine oturmuş gece
hem sessiz
hem alaca
hem alacaklı dünden
ve ürkek gelecekten

keşke yalnız seni düşünebilseydim
sağır olmazdım böyle
yenidenli başlangıçlarla
susturmazdım ağaçları

keşke yalnız senin için
koca bir çamın gözyaşlarını
yıllarca saklayarak
kehribar kolye yapıp
boynuma takabilseydim

-yumruk içinde taş
avucun içinde buhar olur gözyaşı-

eskişiirler