Keklik Muhabbeti

Üstüm gök, sanki bakır, kaşları çatık,
Nişan tahtası mıyım; omzuma işedi keklik,
Geç uyandık, aydın olamadık, ne ektikse biçtik,
Yine geldi o keklik; sırtımda bir pislik.

Ne güzel dalmıştım, bir demet rüya,
Pehlivanmışım ya, ne biçim güreşiyorum,
Almışım bir dünya içime, hem de net,
Kurtarıyorum ademoğlunu, kudretim de kehanet,
Çağlıyorum sınırsız, kültürüm felaket,
Uyuyakalmışım, bak hiç acı yok,
Hani uyanıktı, ürkeğin dört gözlüsü,
Sert erkek?

Herşey ne güzel, ne mutluluk ancak,
Ne yazık, dönüverdi yan tarafa,
Yanımda yürüyen kadın atlet,
Ve bilmeden bana, benim gibi hoyrat,
Yüzüme tükürdü, ağzında bir çiklet.

Düşlerim hem bulanıktı artık, hem bir dehşet,
Sıvazladı ve okşadı, her şeyi geri aldı, hayret!
Safoğlandır bu, kendini bilmez tek salak,
Cahillikse nasıl bir illet! Ortada bırakıp gitti beni;
Dedi: -Affet.

12.07.1987-2009