Kelebeği Sallamak.........?

İnceden attığı tekmeyi hala pek bi severdi
Çok koşuşturdu caddelerde garibim
Ne tanıdık yüzler,ne tanımadık tipler bi mana veremedi.
Taklayı çoktan atmıştı papatyalı patikalardan çocuk kokan..
Çatılardan atladı yağmurlarda da yine de ölmedi..
Böyle hüzün sarhoşluğunda..
Dile kolay....kime söylemek..
Her acısı bir jilet gibi kollarda yekpare
Ya da felekten manidar bir hediye...
Çok istedi be böyle delirmeyide..
Ellerini verdi ellere,
Gözlerinle gördü kullanılan tüm malzemeyi çıplak..
Puştluk bilinmez lüks bir hastalık gibi..
Alem böyle olmuştu, racon bonibon....
Ne derse desin; insanlıktan sadece suret,aynalarda...
Dayanmıyor lan işte demir olsa şu dünyaya..
Nasıl dayansın be gönül, şu katışıksız kaşarlıklara...
Bir ses geliyor eyvallah be baba
Sana da eyvallah,!!
Şu aleme de kol gibi bir merhaba bizden inadına...
Şehrin titrek,destansı; renkli kavşaklarda ise masalsı;
Dipsiz kuyularına ipsiz inerdi böyle de delikanlı kallavi...
Üzülme be deryada balık biter mi ?
Boyunlar yerlerde bükük;
Batmış ulan tüm tanker gemileri....
Kelebeği sallamak yetenek işidir bazı mevzuatlarda.
Asıl yetenekse kelebeği gönülde sallamak gül yapraklarına dallarına..
Anlayan kalmamışsa ne fayda...
Ensemiz ustura tıraşı temiz...
Saf sevmişti, perdesiz, şimdi her noktasında kalan siyah iz...
Ulan artık sevgili dediğiniz şu alemde pis...

Şimdi kallevi abiler cigaralarını yakerken
ağırdan bir yokuş bozar gereksizleri
aynalar çatlar dumanından
sadece insan sıfatından bir merhame taşıyanlar
işte burda görür gereksizliğini....
dünya ehli işi değildi burada anadan bozma acılar...
gönül ehlinin işiydi....
en başından sonuna kadar....


eyvallah......sana ben arkadaşım dostum kardeşim demedim can dedim....