Kelebek

çağırıyorsun hala
yorgun kalbimi unutarak, bir hesap daha kesip
"gel" diyorsun, hiçbir şey yokmuş gibi ortada.

"mesafe" diyorum, bir çeşit tıbbi terim
sesin iyileştirir aramızda açılan yarayı ancak
bir konuşsan oysaki, sen de biliyorsun
onaracaksın bütün moral bozukluklarımı.
bir teşhise daha gerek var mı?

ben seni uzakların uzağından bile severim.

ve çayı iki kişilik demlemek... yerine de içtim
her defasında, yudumladım yokluğunu.
ruhumun biraz tahriş olmaya ihtiyacı vardı,
merhem sürsün diye narin ellerin acıyan içlere,
soğuğa tuttum kalbimi, çatladı durdu hep.

çağırıyorsun hala
bir tek kedi kalmadı bahçemde, anla
dururum artık cam kenarı saksı falan
doğayla aramızda görünmeyen bir set...
yeşil sende kalsın, özlemek bende.

sana
ben artık ne gidebilirim ne gelebilirim,
bağışla kırılan kanatlarımı nar çiçeğim.
aşkın savaşında, uçarken karanfiline
füze ile vurulmuş bir kelebek gibiyim...