Kelebek

O kelebek ölmüş
kozasından düşerken mayıs'a, kim gülmüş
kim gülmüş ipek tükürüğünün rahmindeki acıya.



sığınıp göçlerine
uzağında ağır makamlar, her lisandan dillenir
dillenir soluğunda, kelepçeli şarkılar

öyle büyür
öyle râm olur akşamın nefesi
yudumlanınca kör renkli bardaklar

mazlumun ahınca tutar
aklın tutukluğu
unutursun, unuttukça çoğalır hüznü misaller

upuzun tünel kazar boşluğuna puslu kazmalar
boşluğun zifir zindan
içini çekersin ah diye
için biter

biter ahir zaman baharları
köz köz olunca
dut ağacı

umut uçar
umut çarpar
büyümeden ceninler
ve ölür ölüm



cürmü masal kalır
boş loşlukta ;


- bir kelebek ölmüş
kozasından düşerken mayıs'a, kim gülmüş
kim gülmüş ipek tükürüğünün rahmindeki acıya...