Kelebek

Seni kelebeğe benzetirdim hep,
Sana söylemezdim bunu,
Bilmiyorum neden?
Fakat pişmanım şimdi,
Ruhumu da alıp,gitmeden,
Söyleseydim,keşke.

Önce,bir kozaydın sen,
Sevmeyi bekleyen,
Sevilmeyi isteyen,
Kelebek olabilmek için,
Semayı,şenlendirmek,
Kalplere,kanat açabilmek için.

Kelebek oldun,daha sonra,
Rengareng kanatlandın,
Özgürce,çıktın kozandan,
Kalbime kondun,uçarak,
Sevgim safça,senindi,
Ruhum da tabi,kelebeğim.

Gerçekten,kelebek gibiydin,
Saf,narin,kırılgan...
Ama,korkuyordum,
O güzelliklerin,ömrü kısaydı,
Sevgimiz ona benzemesin diye,
Tek bir kere söyleyemedim.

Ah be kelebeğim,tek gerçeğim,
Korkularım sinsice geldi,aldı beni,
Uçup gittin sen,beni yarım bırakarak,
Artık narinim,konmuyordu gönlüme,
Ben de uçamıyordum,
Kırdığın kanatlarım,artık kim bilir nerede?