Kelebek Ölümleri

ağaçlar da yap! sık, iri ağaçlar
yeşil, kahve, koyu tonlarda
dağdan aşağı kocaman bir dere akıtı!
balıklar yüzsün mavi sularda

bilirsin bütün resimlerde
dağların üstünden doğar güneş
bütün resimlerde, ince kanatlarıyla uçar leylekler
leylekler! gagalarında bebek sarılı bezlerle,
sahipsiz masallara uçan

söyle hangi leylek getirdi seni?
bütün leyleklerin alnı kara lekeli
tarifsiz hüzünlerimin resmi bulutlar
hep maviye duyduğum özlem yaralı
öğretmenimin elinde, bir perdelik yarınlar

tek defada çalmak mümkün mü umudu?
hayallerle donatmak uçsuz bucaksız maviyi
güneşsiz resim olmaz demiştiniz ya hani
güneşi kondurmak, büyük dağların ortasına
arkadaşım vermiyor sarı pastelini

mümkün mü öğretmenim?
kendi çizdiği resimle yaşaması insanın
şuralara da papatyalar serpiştirsek
sarı, beyaz çiçekler içinde
oynayan çocukları çizsek

dere kenarında oturan işte sizsiniz
omzunuza konan kelebekler neşeli
gülen yüzünüz, henüz boyanmamış resmin bütün renkleri
kelebekler gibi tutmaya korktuğum elleriniz

öğretmenim! hala yarım çizdirdiğiniz resim
kelebekler kadar çabuk mu?
bizi terk edişiniz
her leyleğin gagasında bir çocuk
hiç olmayanı beklemek gibi bazen hayat
aslında biz ne kadar mutluyduk

öğretmenim, biz en çok
en çok çocukken biz
hayat doluyduk

sanırım biz en çok
kısa ömürlü şeyleri incittik
her resimde, yüzlerce kelebek eksik

çağırın bütün leylekleri
toplayın gagalarından bebekleri
hesap sorun kalabalık sürülere
neden bu kadar sessiz oluyor
kelebek ölümleri

söyleyin bütün leylekler
neden bu kadar yalnız, kelebekler?