Kelebek Ömür...

Karanlığın rahmine sokulur,
Avuçlarıma ektiğim dikenli kelimeleri kanatırdım.
Her unutulmuş satır da ölüm kokusu
Her küflü sayfa da nasırlı geçmiş.


Ve...
Dünya nimetlerine çekingen
Ürkerek aralanırdı çöl vurgunu yemiş kirpiklerim.
Hayat denilen yılanın zehrine tok olan gençliğim
İsyanlarını kusmaktan korkuyordu,
Çarmıhlarda susku nöbetlerine bıraktığı günlerinin eteğine
Of!
Ya da yine açlıktan...



Kaldırım köşelerine düşlerimi sığıntı bırakıp
Duvar dipleri ardına saklanır
Umutlarıma konan kargalarla saklambaç oynardım
Yalnızlık durağının tek biletsiz yolcusu
Bir türkünün yarım kalmış ezgisi
Ve kör ayazlarda, etinden ruhunu sıyırıp
Ceplerinde kurutan cehennem kaçkını...



Derken...

Seher vaktiydi
Ya da gecenin sağır olduğu bir an
Kalbime gözlerinden firar etmiş bulutlar sığındı
O an
Başımda ki uçurumlar ayaklarıma kapandı
Gözlerimde birikmiş kan çanakları toprağın ağzına rengini attı
Hayalinin önünde dizlerimi kırıp,
Yeni bir dine secde eder gibi kapandım...



Ah!
Hüznünü güneşin yüzüne asıp
Salıncağında sevinçleriyle oynaşan estonya...

Kelebek ömrüydü dudaklarımda ki fakir gülüşler
Hayalinin yakasına ilikledim.
-N'olur soldurma-



Ve sakın ola ki...
Yüreğimin başına sadaka okşayışlarını bırakma.

Bilmezsin;
Gözlerime okyanus kaçarsa
Su olur, usulca tabanlarında solarım...