Kelebek Ömürlü Sevdalar Istemiyorum

Gidişin bir imparatorluğun çöküşü gibiydi,
Talan etti yüreğimin haritasını parselledi,
Suretin çizilmiş yüreğime,
Adını kazımışsın mayınla sınırlarına,
Başkenti olmuşunsun kimsesizliğimin şehrine.


Bilmesen de, gelip görmesen de,
Belki yüreğinin küf kokulu zindanlarında
Mahkûmiyetindeyim!
Günün birinde insaf edip azad edecek,
Özgürlüğe uçuracaksın,
Vadesi dolmuş kelebekler gibi.


Ustura kesiği ellerimin ayasında,
İçimdeki tufanı kanımla akıtıyorum,
Gözlerim yokluğunda uçuruma yürüyor,
Usumda hava bulutlu, dolular yağıyor,
Meteorlar düşüyor içime,
Canhıraş can paramparça,


Boş ver sen aldırma!
Böyle yaralı ve boynu bükük duruşuma.


Bir yaralı yürekti sürgüne sürdüğün,
Sürdün gözlerinden, sürdün yüreğinden,
Sırata gönderdin, Yusuf ettin kuyuya ittin,
Beyaza gölge düşürdün, şiirleri öldürdün,
Gönül çağlayanını kurutun,
Bir umut vardı seninle yeşeren,
Onu da her şey gibi bitirdin.


Ey yar!
Ben gözlerinde uçuşan yıldızları sevdim.
Bakışlarınla utandırdığın güneşi,
Sıcaklığınla erittiğin buz dağlarını,
Ve şimdi yoksun, büyüyor buzullarım, üşüyorum,
Bir daha kimseler eritemez biliyorum,
Artık ne sana, ne de yalan aşklara güvenmiyorum.
Kelebek ömürlü sevdalara istemiyorum.



/ Aldım elime kalemi, kağıdı, sensizliğe şiirler, ağıtlar yazıyorum... /