Kelebek Ve Örümcek

Sabaha karşı bir yerde
Çok önceyken herkesten
Örer sükuneti sabırdan
Bakmaları ne hamarat

Uyanmış bilge örümcek
Dokuyor eline en naif düşü

Çalışkan ,işçi
Günden sonra uyanmanın bedeli açlık
Yaşamaksa sebebin

Az ötesinde çömez böcek
Henüz kördü gözleri
Karanlığında büyütmüş
Özgürlük hasretini
Savaşmak düsturu
İpekten dokundu koza ama
Saldırmalı ölümüne

Hayalleri var çıkacak
Aydınlığa o da selam duracak '

Ve kıyamet
Ve ter
Ve umut
Yıkılıyor duvar
Ortalık çiçek kokuyor ,ortalık renk
Açılıyor kanatları
Ah toprak ne kadar da davetkar

Bir sağa uçtu, telaşlı
Bir de sola
Cafcaflı çapkın çiçek çağırınca
Duydu sesi
Uç hadi
Kelebeksin şimdi

Niyeti kötü değil çiçeğin
Öpecekti gözlerini

Oyyy kelebek
O düş bilge örümceğindi
Doğmadan bitirdi seni

Bilemezdin
Yaşamla ölümün kardeşliğini
En büyük ironidir
Yaşamın tastamam kendisi