Kelepçe

yorgun askerleriyiz biz bu savaşın
kim bilir kaç kişinin kanını tattı kılıcım
içimiz uslanmaz, içimiz hırçın
artık kahramanları değiliz bu kitabın

bitti artık yaşadıkların bakma arkana
arkan fırtınanın koptuğu deniz
önün karanlık; bir gün kaybolsan da
aydınlık bulur seni yapamaz sensiz

belki bulursun mutluluğu belki de huzuru
ama fazla açılma okyanus canavarına
bir dalga yutarsa seni; kır boynuzu
savaş yorgun asker hayatın pahasına

bitecek bir gün nasılsa bütün acıların
ayrılıktan kaçış yok; doğuştan kelepçeli
tek çaresi sensin bu dinmeyen fırtınanın
kır artık kurtul; aç şu kelepçeleri...